Hetzelfde schuitje helpt

We hebben vorige week een vriend begraven. Een intens goede man. Een liefdevolle echtgenoot en een vader die met volle teugen genoot van zijn nog jonge kinderen. Hij was min of meer onze buurman. De donkere helft van de tweeling heeft zijn zoontje als zijn beste vriendje. Zeker ook daarom kwamen we veel bij elkaar over de vloer. Het was buitengewoon verdrietig.

Op de dag dat ik met een doosje macarons uit Parijs kwam om te zeggen dat we een huis hadden gevonden, vertelde hij mij zijn nieuws over zijn slechte vooruitzichten. Het doosje is ongeopend op een hoekje van de tafel blijven staan.

Ook al waren we op de hoogte van zijn naderende afscheid van het leven, zijn overlijden kwam toch nog onverwacht. Dat betekende voor ons veel organiseren. Hoe komen we er, waar slapen we. En hoe organiseren we een logeeradres voor onze dochter die hier blijft.

Tijdens de voorbereidingen op ons vertrek had ik opeens door wat voor een wereld ik ben binnengetreden. Alle mensen om ons heen zijn ook uit hun vaste netwerk van familie en vrienden gestapt. En in geval van nood grijp je daar natuurlijk als eerste op terug. Maar uit allerlei hoeken kwamen de mooiste handreikingen. Een sms'je van iemand uit het dorp om te helpen waar nodig. Alle dames uit mijn Franse klas vroegen of ze wat konden doen. Mijn dochter ging uiteindelijk logeren bij een Syrische familie in La Défense. Het bescheiden appartement biedt op dit moment al een onderkomen aan een gezin met twee kinderen en opa en oma, maar ze kon er makkelijk bij. Er werd wat heen en weer gesjouwd met matrassen, en ‘hup’ er was ook nog plaats voor haar. Bedolven onder zoveel gastvrijheid gedraagt elke puber zich voorbeeldig. Ze ontving van de oma volgens mij een staande ovatie toen ze naast de kipnuggets en frites (voor het geval ze niets lust) ook nog het authentieke Syrische eten met veel smaak opat. Goed gedaan dochter!

Overigens kwamen er nog veel meer aanbiedingen om haar te huisvesten. Ondanks de droevige aanleiding, is het fijn te weten dat je in dit land ook al je bakens hebt uitgezet en je niet alleen bent. Iedereen begrijpt in welk je schuitje je zit, waardoor iedereen elkaar graag helpt.

Ook in Nederland zijn er die dagen heel wat bedjes voor ons opgemaakt en zijn we overal liefdevol ontvangen.  Het was goed en fijn er bij te zijn geweest. We zijn blij dat op die manier ook onze zoon iets heeft kunnen doen voor zijn vriendje.

Het liefst zou hij nu zwijgend rug aan rug met zijn vriendje bouwen aan een nieuwe lego-wereld. Ook wij produceren in onze gedachten pannetjes soep voor het getroffen gezin. Het kan niet, we wonen te ver weg. We steken daarom maar een kaarsje op.