maandag 7 januari 2013

Oud en nieuw?


Manlief en ik brengen juist voor het jaar wisselt een bezoekje aan de overburen. Zeer onFrans worden wij binnen gevraagd voor een kopje koffie. Ons gespreksonderwerp is natuurlijk de feestdagen. Hoe was de kerst en hoe wordt oudjaar.

Mijn buren zijn médecins (dat spreek je uit door het eerste gedeelte vooral in te slikken en het ´cin´ krachtig  uit te spugen). En mijn buurman meldt dat hij, zoals altijd, tijdens Sylvestre in het ziekenhuis is.  Ik zie hem meteen voor mij op de eerste hulp  afgeknalde handen aan het repareren. Maar opeens realiseer ik mij dat hij gynaecoloog is en het waarschijnlijker is dat hij de jaarwisseling doorbrengt naast het bed van een barende vrouw.

We vragen of er in Frankrijk ook altijd veel medisch personeel wordt opgetrommeld voor deze festiviteit. ´Jazeker,  er is veel te doen'. ´Vuurwerk?´ vragen we. ´Een enkele dronkaard en vooral huîtres´ antwoordt hij en hij maakt een handgebaar dat lijkt op het afsteken van een rotje type ´huisgemaakt´. In zijn pantomime gooit hij de huître alleen niet weg. We denken na. Opeens begint het ons te dagen. De halve supermarkt was vandaag volgestouwd met oesters:  huîtres. Wat de oliebol en het vuurwerk voor de Nederlander is, zijn de huîtres blijkbaar op oudjaar voor de Fransman. Met als gevolg  dat de ziekenhuizen hier dan, volgens mijn ervaringsdeskundige, volstromen met mensen die gewond raken bij het openen van de oesterschelp.

Huîtres met moordwapen

Oudejaarsavond zelf brengen we met wat familie gezellig etend en zonder oliebollen door. We zappen even rond op de Franse tv-kanalen op zoek naar een duidelijke klok of iets anders wat het jaarwisselingsmoment weergeeft. We vinden een aantal  zenders  met ouderwets circusvariété: hoedjes die kunstig worden doorgegeven, opgestapelde Chinese acrobaten en dames die de cancan dansen. De rest van de zenders lijkt oud en nieuw te negeren. Opeens realiseert mijn neefje zich dat er echt geen vuurwerk komt en ligt met afkickverschijnselen op de bank. Na een kwartiertje vermant hij zich en staat met zijn neefjes om 0:03 met wat sterretjes op de stoep.

Het is doodstil. Alle deuren van de buren blijven dicht. Ik vermoed zelfs dat ze al slapen. Rechts en links horen we in de verte een paar knalletjes. In beide richtingen weet ik Nederlanders te wonen. Wanneer de sterretjes zijn gedoofd, sluiten wij ook de deuren en doen de gordijnen dicht. We denken dat het wel even gaat duren tot we echt geloven dat 2013 is begonnen. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten